Op het Albert Park Circuit in Melbourne hielden alle F1-teams elkaar het hele weekend scherp in de gaten. Wie was het sterkst uit de wintertests in Barcelona tevoorschijn gekomen? Wie had zich er listig ‘verstopt’ en wie had de beste updates meegenomen naar Down Under? Mercedes pakte op zaterdag in Q3 de eerste startrij en Max Verstappen perste zijn Red Bull met de nieuwe Honda-motor knap tussen de twee Ferrari’s naar P4. De voorbode voor een spannende race op zondag.
Spektakel
En een spannende race werd het. Het smalle stratencircuit van Melbourne, dat erom bekend staat dat inhalen er lastig is, bood volop spektakel. Dat begon al bij de start. Valtteri Bottas verraste wereldkampioen Lewis Hamilton op pole position en reed vervolgens bij hem weg. Verstappen kwam wat klem te zitten tussen beide Ferrari’s en verloor aanvankelijk een positie aan Charles Leclerc, maar wist zijn vierde startplaats weer snel terug te pakken. De nieuwe reglementen met de nieuwe voor- en achtervleugels, bedoeld om de auto’s dichter achter elkaar te kunnen laten rijden, pakten goed uit. De hele race genoot het publiek van slipstreamduels, plaagstootjes en inhaalmanoeuvres.
Gasly strandt in Q1
Thuisfavoriet Daniel Ricciardo, dit jaar uitkomend voor Renault, had direct na de start zijn race al verprutst door zijn voorvleugel te verliezen, toen hij met twee wielen in het gras gedrongen werd. Ook de teruggekeerde Pool Robert Kubica, helemaal achter in het veld in de kansloze Williams, verloor zijn voorvleugel na de start, door een touché met Pierre Gasly. De Fransman, de nieuwe teamgenoot van Max Verstappen, was de dag ervoor nog de schlemiel van de kwalificatie geweest door met zijn Red Bull Q2 te missen. Hij en zijn engineers dachten dat zijn tijd wel snel genoeg zou zijn, waardoor hij geen nieuwe run deed. Toen de vlag van Q1 viel, stond hij echter 17e. Het geeft maar aan hoe klein dit jaar de verschillen direct achter de topteams zijn, waar meerdere teams om de punten strijden. Beste rookie in kwalificatie was Lando Norris, die zijn McLaren-Renault knap op P8 op de startgrid wist te zetten. Het team van Haas bezette plaats 6 en 7 op de grid, terwijl Kimi Raikkonen zijn Alfa Romeo als 9e kwalificeerde, voor de Racing Point van Sergio Perez.
Max magistraal
Terug naar de race. Alle ogen waren ook gericht op Red Bull met de Honda-motor. Zou deze combinatie Max Verstappen dit raceseizoen in staat kunnen stellen om de jongste wereldkampioen Formule 1 ooit te worden? Hij zorgde in ieder geval voor veruit de mooiste inhaalactie van de race, in ronde 31 van 58. Na een zorgvuldig voorbereide aanval op de Ferrari van Sebastian Vettel remde Verstappen de Duitse titelkandidaat buitenom uit voor bocht 3, na optimaal gebruik te hebben gemaakt van zijn DRS. Een magistrale manoeuvre. Intussen liep Valtteri Bottas steeds verder weg van zijn Mercedes-teamgenoot Hamilton. Op de finish was zijn voorsprong opgelopen tot ruim 20 seconden, terwijl Verstappen slechts anderhalve seconde moest toegeven op Lewis Hamilton. Bottas scoorde bovendien een extra punt voor de snelste raceronde, nieuw in 2019, wat tegen het einde van de race een mooie extra strijd opleverde. Werk aan de winkel voor Ferrari, want Vettel en Leclerc finishten op bijna1 minuut van Bottas op plaats 4 en 5. Volgende race: Grand Prix van Bahrein van 29 t/m 31 maart.
Formule 1-remmen op het circuit van Melbourne nader bekeken
Voor het negende opeenvolgende jaar betekende de Grand prix van Australië het startschot van het nieuwe Formule 1-seizoen. Zo vormde het Albert Park Circuit in Melbourne opnieuw het strijdtoneel van de eerste race, vernoemd naar het park waar het circuit zich doorheen slingert.
Weinig grip
Omdat het circuit gewoonlijk open is voor lokaal verkeer, biedt de baan in het begin van het GP-weekend altijd weinig grip. Dit verbetert zodra er meer trainingssessies worden verreden, omdat er dan steeds meer racerubber op het asfalt achterblijft. De auto’s krijgen hierdoor steeds meer grip, wat zich vertaalt in snellere rondetijden. Met meer grip nemen ook de remprestaties toe. Ter illustratie: in 2018 verbeterden de Formule 1-bolides hun rondetijden met gemiddeld 2,9 seconden, van de eerste vrije training op vrijdag tot de beslissende derde kwalificatie op zaterdag.
Slijtage
De grotere vertraging tijdens het remmen resulteert in toenemende krachten op de remsystemen. Dit veroorzaakt meer slijtage van de remblokken en remschijven. Beide bereiken zeer hoge temperaturen, ondanks dat de asfalttemperatuur aanmerkelijk lager blijft dan op het noordelijk halfrond, tijdens Grand Prix’ later in het seizoen.
Windinvloeden
Volgens de Brembo-technici is Albert Park Circuit gemiddeld zwaar voor de remmen. Op een schaal van 1 tot 5 in moeilijkheidsgraad scoort het circuit een 3. Dit komt overeen met andere circuits waar de invloed van de wind groot is, zoals Monaco, Boedapest, Austin en Spielberg.
Remkrachten tijdens de Grand Prix
Het circuit in Adelaide telt slechts 8 remzones. Hierdoor remmen de coureurs in totaal het kortst van de hele wereldkampioenschapskalender: slechts iets meer dan 13 seconden per ronde. Vorig jaar waren de gemiddelde rondetijden tijdens de kwalificatie het hoogst van de eerste 8 GP-races van dat Formule 1-seizoen. De gemiddelde remvertragingskracht is met 4G hoog, want er zijn minimaal 5 bochten op het circuit waarin de coureurs meer dan 4G te verduren krijgen.
56 ton pedaalkracht
Van start tot finish moet elke coureur meer dan 460 maal remmen, waarbij hij in totaal ruim 56 ton aan pedaalkracht uitoefent. Dit komt overeen met het gewicht van 75 Formule 1-auto’s, inclusief coureur. Met andere woorden: elke coureur oefent gedurende de race een remkracht uit van 620 kg per minuut.
1.400 PlayStations
De hoeveelheid remenergie van een Formule 1-auto’s op Albert Park is gemiddeld ten opzichte van de rest van de wedstrijdkalender. Gemiddeld komt elke auto aan 196 kWh, wat gelijkstaat aan het energieverbruik per uur van meer dan 1.400 PlayStation 4-apparaten.
Meest veeleisende remzones
Van de acht remzones op Albert Park gelden er 4 als veeleisend voor de remmen, 2 als gemiddeld zwaar en 2 als licht. Bocht 3 wordt het meest gevreesd, want door het voordeel van DRS tot dat rempunt bereiken de coureurs hier een topsnelheid van circa 320 km/u. Vervolgens moeten de rijders binnen 2,12 seconden en 110 meter voldoende afremmen om bocht 3 optimaal te kunnen nemen. Hierbij oefenen ze een kracht uit op het rempedaal van 182 kg en ondergaat hun lichaam een vertragingskracht van 5,3G
Lastige bochten
Een andere lastige bocht is de eerste, direct na de start. Deze bocht ligt ook na een DRS-zone en de remvertraging hier is 5,2G, waarbij de auto binnen 2,1 seconden en 129 meter wordt afgeremd. In absolute waarden gemeten, is de langste remzone (in tijdsduur) voor bocht 13. Hier remmen de coureurs hun auto gedurende 2,31 seconden af over een remafstand van 126 meter. Hierbij trappen zij met een kracht van 205 kg op het rempedaal, waardoor de auto vertraagt van circa 325 km/u tot circa 126 km/u.
Brembo-erelijst
Tot de Grand Prix van 2019 had Brembo meer dan helft van de races in Australië gewonnen waar het als remmenleverancier aan deelnam: 18 uit 34. De meest succesvolle coureur met een Brembo-remsysteem op zijn auto is nog altijd Michael Schumacher met vier overwinningen. Hij wordt op de voet gevolgd door zijn landgenoot Sebastian Vettel met drie zeges.
Bron en infographic: Brembo.com
Meer van dit onderwerp weten?
Ander nieuws?
Nooit meer het laatste nieuws missen?
Schrijf je hier in voor de nieuwsbrief en blijf altijd op de hoogte.