Net zoals vorig jaar won Max Verstappen de Mexicaanse GP met overmacht. Max profiteerde maximaal van zijn rijderskwaliteiten, de uitstekende wegligging van zijn auto en de ijle lucht in Mexico-Stad.
Het op 2.250 meter hoogte gelegen circuit Autódromo Hermanos Rodríguez in Mexico, vernoemd naar de racende broers Ricardo en Pedro Rodríguez, nivelleert door de ijle lucht het verschil tussen motoren. Omdat er een kwart minder zuurstof is, is het verbrandingsproces minder efficiënt. Auto’s met superieure krachtbronnen hebben daar relatief meer last van dan motoren die het niet zo van hun vermogen moeten hebben. Bovendien is er op hoog gelegen circuits minder grip dan op laaglandbanen. Bolides met een goede wegligging profiteren daar optimaal.
Hoge snelheden
Voor het remsysteem zijn er nauwelijks verschillen of er geracet wordt op hoogte of op zeeniveau. Wat voor de remmen wel van belang is op Autódromo Hermanos Rodríguez zijn de enorme snelheidspieken van de auto’s. Naast de hoge snelheden, is de temperatuur van het asfalt van belang: dit heeft grote invloed op de temperatuur van de schijven en remklauwen. Vorig seizoen werden hier bijvoorbeeld temperaturen tot 44° C gemeten. Ook leidt de toename van de grip op het asfalt tijdens het raceweekend doorgaans tot een toename van de hoeveelheid remkoppel die naar de grond wordt afgevoerd. Volgens de technici van Brembo is het circuit van Mexico erg veeleisend voor de remmen.
Remgebruik tijdens de GP van Mexico
Op het circuit Autódromo Hermanos Rodríguez worden de remmen bij 9 van de 17 bochten gebruikt. Vooral in het eerste gedeelte van het circuit wordt er bijzonder intens geremd, ook omdat hier de DRS op twee verschillende rechte stukken kan worden gebruikt. Gemiddeld genomen remmen de coureurs per raceronde zo’n 16 seconden. De gemiddelde piekvertraging per ronde is met 3,4G niet zo hoog. Dat komt door het kronkelende midden- en eindgedeelte van de baan. De energie die tijdens de race door het remmen vrijkomt, behoort echter tot de hoogste van het hele seizoen: 217 kWh. Dat is bijvoorbeeld tweemaal zo veel als tijdens de Britse GP. In de statistieken van Brembo staat dan ook te lezen dat van start tot finish de belasting op het rempedaal zo’n 56 ton bedraagt. Dit is vergelijkbaar met de GP van Italië, waar de auto’s ook indrukwekkende snelheden bereiken.
Uitdagende remsecties
Van de 9 remsecties op het Autódromo Hermanos Rodríguez worden er door de Brembo-technici 2 gekwalificeerd als ‘uitdagend’, 3 secties worden omschreven met een ‘gemiddelde moeilijkheidsgraad’ en 4 als ‘licht’. De meest veeleisende remsectie is de eerste bocht na de finish, omdat de bolides hier binnen nauwelijks 140 meter van 345 km/u naar 111 km/u vertragen. Om dit te bereiken, belasten de coureurs gedurende 2,84 seconden het rempedaal met 102 kg. Hierbij ondergaan zij een vertraging van 4,2G.
Afremmen
Bij bocht 4, die eveneens volgt op een recht stuk waar de DRS gebruikt kan worden, hebben de coureurs 3,03 seconden nodig om van 331 km/u naar 98 km/u af te remmen door het rempedaal met zo’n 101 kg te belasten. Ook bij bocht 12 wordt het remsysteem op de proef gesteld: er wordt hier binnen 2,01 seconden en 105 meter bergafwaarts vertraagd om de snelheid te verlagen van 311 km/u naar 141 km/u. De vertraging bedraagt hier 4,1G, terwijl het rempedaal met zo’n 101 kg wordt belast. Verder op het circuit is de rembelasting niet meer zo spectaculair: tussen de bochten 5 en 10 remmen de coureurs slechts 3 maal en nooit langer dan 53 meter. De snelheidsverlaging bedraagt hier dan ook nooit meer dan 80 km/u.
Bron en animatie: Brembo.com
Afbeelding: Senate GP experiences
Meer van dit onderwerp weten?
Ander nieuws?
Nooit meer het laatste nieuws missen?
Schrijf je hier in voor de nieuwsbrief en blijf altijd op de hoogte.